Dom zeroemisyjny a zeroenergetyczny
Różnica pomiędzy tymi nazwami polega na zużyciu energii. Dom zeroenergetyczny oznacza ekonomiczny punkt widzenia. Budynek powinien zużywać jak najmniej energii z paliw kopalnych. Im mniejsze jest zużycie energii tym są niższe koszty eksploatacji domu, aż do obniżenia ich do „zera” z nazwy. W przypadku domu zeroemisyjnego mówimy o podejściu ekologicznym. Chodzi nam o zmniejszenie emisji szkodliwych gazów do atmosfery. Jest to idea nie zawsze możliwa i opłacalna. W tym wypadku bierze się pod uwagę nie tylko koszty dla środowiska wynikające z użytkowania domu, ale cały okres jego istnienia, czyli koszt dla środowiska eksploatacji domu oraz jego utylizacji w starości. W tym wypadku osiągnięcie „zera emisji” jest trudne, wręcz niemożliwe.
Ciepłe ściany
Standard domu energooszczędnego można osiągnąć budując różnymi sposobami, trzeba tylko wykorzystać nowoczesne materiały i technologie. Priorytetem takiego budownictwa jest zatrzymanie jak najwięcej ciepła i ograniczenie jego utraty przez ściany. Przez nie ucieka do 30%, dlatego trzeba zwrócić uwagę na izolacyjność termiczną. O ciepłej ścianie decyduje współczynnik przenikania ciepła U, im jest mniejszy tym ściana cieplejsza. W domach energooszczędnych nie powinien przekroczyć 0,2 W(m2K). taki wynik można uzyskać przy ścianach jedno – dwu i trzy warstwowych, wystarczy dobrać ciepłe materiały i dobrze wykonać.
Materiały na ściany
W zależności czy to będą ściany wzniesione z jednej warstwy czy z kilku, należy kierować się różnymi parametrami. Jeżeli przegrody pionowe będą jednowarstwowe to ważną rolę odgrywa izolacyjność termiczna materiału, z którego będą wybudowane. Warstwa ocieplenia wpływa ile ciepła będzie uciekało przez ściany warstwowe. Przy zakupie materiału na mur warto zwrócić uwagę na jego trwałość i nośność.
Beton komórkowy, jego ważnym parametrem jest gęstość objętościowa, od której zależy klasa produkowanego materiału (500, 600, 700 i 800). Im wyższa gęstość tym większa wytrzymałość betonu komórkowego na ściskanie i mniejsza izolacyjność. Beton komórkowy jest paroprzepuszczalny i łatwy w obróbce, natomiast jest słabą izolacyjnością akustyczną.
Keramzytobeton – to materiał o dobrych właściwościach ciepłochronnych oraz paroprzepuszczalności i izolacyjności akustycznej. Nadaje się do ścian jedno i wielowarstwowych. Pustaki mają szczelin od góry i od dołu zasklepione, żeby zaprawa nie przedostała się do otworów nie pogorszyła izolacyjności ścian.
Silikaty – ich największe zalety to: akumulacyjność ciepła, izolacyjność akustyczna, niepalność, duża wytrzymałość. Silikaty to wapienno – piaskowe elementy z których muruje się ściany warstwowe. Produkowane są też cegły barwione, używane do wznoszenia warstwy elewacyjnej ścian trójwarstwowych.
Ceramika poryzowana ma dobre właściwości termoizolacyjne, współczynnik λ wynosi 0,2 W(mK). Współczynnik ten zawdzięczamy porowatej strukturze i szczelinowej budowie. Im więcej otworów w tym materiale, tym ściana będzie cieplejsza. Ważnym jest kształt otworów i ich układ. Ceramika poryzowana bardzo dobrze akumuluje ciepło, chroni również przed hałasem. Pustaki poryzowane łatwo się kruszą i trzeba je ostrożnie układać i ciąć.